Arkasından konuşmak

Bir başkasının acısına dokunuyorsan ağzını açamazsın.
Raconda, adette, törede haklıyken bile bazı durumlarda sessiz kalırsın.
Ölümde meselâ… birilerinin ölümüne sebep olmuş bir hadisede haklı haksız aramazsın artık.
Kenan Evren gömülecek bugün.
Onun arkasından konuşup konuşmamaktan falan da bahsetmiyorum.
Arkasından konuşacağım çünkü.
Yaşarken konuştuğum gibi tıpkı.
Daha on beş yaşımda anneme zorla hayır oyu verdirdiğim Anayasa oylamasındaki gibi.
Sonra annemin bana çok kızdığında söylediği dün gibi; “Bir de senin yüzünden içinde rengi belli olan o mavi kartı attım sandığa…”

12 Eylül 1980 Cuma günü öğle saatinde Çukurambar'da bir gecekonduda çok acılı menemen yenirken siyah beyaz televizyonu iyice karartan orgeneralin konuşması sırasında ne hissettiysem öldüğünde de bugün de aynı şeyleri hissediyorum.
Şu memlekette 12 Eylül nedeniyle hasar görmemiş ev kalmamıştır aslında.
Çevrenizde, ailenizde küçük bir araştırma yapın göreceksiniz hapse girenler, işkence edilenler, sürgün edilenler, hayatı alt üst olanlar… hiçbir şey yoksa bütün bir millet boyun eğmeyi, haksızlık karşısında ya susmayı ya ispiyoncu olmayı özetle zilleti de hem nasıl kabaca kabullendi, kabullendirildi… görürsünüz.
Şimdi utanmadan 12 Eylül öncesi insanların nasıl can güvenliği kalmadığından şikâyet edenler bir sürü sorunun cevabını ise asla veremezler.