Bütün golleri ofsayttan yedik

Daha 1978 yılında Yıllar Boyu isimli dergide “Ortadoğu'ya yeni bir harita mı?” başlıklı kısa yazının sonunda şöyle deniyor; “Toplantıya getirilecek İsrail planına göre, hemen hemen Ortadoğu'daki her mezhebin bir vatanı olacak artık. Maruniler Lübnan'da, Dürzüler Suriye ve Lübnan'da, Kürtler Suriye ve Irak'ta, Şiiler Güney Irak ve İran'ın bir kısmında, Sünniler Suriye, Lübnan, Ürdün ve Filistin'de sınırları belli yurt sahibi olacaklar.”
Yazı şu soru ve cevapla bitiyor sonra;
“Princeton'da İsrail planı başarıya ulaşacak mı?
Toplantıyı idare edenin siyonizmin belli başlı taraftarlarından Profesör Bernard Lewis olduğuna bakarsak buna kolayca 'hayır' diyemeyiz…”
Daha Sovyetler dağılmamış, Varşova Paktı çökmemiş, dünya henüz iki kutuplu bir paylaşım içinde.
Ardından SSCB dağılmaya başladığında, 1992 sonbaharında yayınlanan bir başka rapor özetinde Lübnan'ın laboratuvar olarak kullanılıp Katolik, Şii, Sünni, Dürzi, Filistin ve Rum Ortodokslarına eşit düzenli silah yardımı yapılarak nasıl paramparça yapıldığına atıf yapılarak sıranın bu deneyin Ortadoğu'da hayata geçirilmesine geldiği vurgulanıyor.
Irak'a yapılan ABD askerî müdahalesiyle Pan-Arabizm'in ve petrolün bir silah olarak kullanılma ihtimalinin ortadan kalktığına dikkat çekilen raporda şimdi sıranın Ortadoğu'nun bölge dışı müdahalelerle geliştirileceği öngörüsünde bulunuluyor. Ne ilginçtir ki ulus devletlerin parçalanmasını, merkezi güçlerin dağılmasını önemseyen ve isteyen güçler köktenci örgüt ve anlayışların bu amaç için çok kullanışlı olduğunu da daha o zaman anlamış.