Çok üzgünüm ülkem

2000 yılında 35 yaşında olacağım diye hesap yapıyor insan çocukken.
Her 60'larda doğmuş böyle bakmıştır geleceğine muhtemelen.
O yaşlarda ölümü düşünmez insan, öleceğini.
Tıpkı bu yıllarda doğanların 2050'de kaç yaşında olacağını hesapladığı gibi.
Çocukken akıl, hayal, gelecek böyle kurgulanıyor, bir oyun gibi.
Sonra büyüyorsun oyun olmaktan çıkıyor her şey.

71 darbesinde Cebeci'de yoğun aramalar yapılırken av tüfeği boyutlarındaki oyuncak silahı sandığa saklayan annenin “Askerler bulmasın sonra” yalanına inanırken meselâ.

12 Eylül'den hemen önce Bolu Dağ Komandosu'nun o zamanki adıyla Balgat İşçi Blokları'nda arama yaparken çok katlı binalardan sayfaları kuş kanadı gibi açılarak evde bulunmasın diye sokağa atılan kitapların o muhteşem görüntüsüyle. Duvardaki yazıları, afişleri mahallede kime rastlarsa ona sildiren jandarma marifetiyle.
Aranırken bizim evde de bir süre kalan teyze oğlunun Mamak Askeri Cezaevi'ndeki duruşmasında geriye dönüp bize yarım yamalak zorla gülümsemesiyle