Deprem, savaş, 1 Mayıs

99 depreminde herkesin bir öyküsü var.
Ankara'da gece yarısı bizi uyandıran şeyi yakından yaşayanların öyküsü çok daha sahici, çok daha can yakıcı, korkunçtu şüphesiz.

O dönemde Kanal 7'de çalışıyordum ve akşama doğru “Galiba sayı beşyüzü geçecek” demiştim. Sonra “bini geçecek gibi”…
Resmi rakamlar bugün o deprem için 20 bine yakın ölümden bahsediyor.
İletişimin bu kadar güçlü olmadığı dönemde sayının zamanla artıp felaketin gerçek boyutunu görmek günler almıştı.
Nepal'de yaşanan deprem sonrası ölüm rakamları da aynı şekilde ağır ağır arttı. Yüzlerden bahsedildi ilk gün. Ertesinde bine yaklaştı. Bugün 5 binden fazla deniyor.
İletişim olanakları ne kadar artarsa artsın felaketlerin tam faturasının ortaya çıkması yine zaman alıyor.
Bilmem her şey bittiğinde rakamlar hangi acı gerçeği söyleyecek…
Depremi önlemek insanoğlunun çok aciz olduğu bir iş. Milyonlarca tonluk kayaların hareketleri akıl almaz büyüklükte yıkıcı bir enerji ortaya çıkarıyor.
İnsanın yapabileceği ise depreme dayanıklı bina yapmak.
Böyle bir güce karşı bu kadar basit ve temel bir ilkeye uyarak karşı koyabilirsiniz sadece.
Tıpkı savaşlar gibi…
Onların da kendi gerçekleri, iç dinamikleri, haklı haksız yüzlerce sebebin bir araya getirdiği ve sonunda milyonların kaderini etkileyen büyük ve yıkıcı bir enerji oluşturduğunu biliyoruz yüzlerce yıldır.