Herkesin bayramı

Herkesin bir bayram hatırası var.
Dün sabah camileri dolduranlar arasındaki çocuklardan bazıları için o sabah, o namaz hayatı boyunca en değerli bayram hatırası olacak belki.

Veya kesilen kurban, kurbanın alna sürülen kanı.
Misafirler, misafirlikler, bayramlığı mahvettiğini fark ettirmeden cepte eriyen çikolatalar belki.
Kediler sadece kendilerine ait olduğuna inandıkları bu dünyada insanoğlunun onlar için hazırladığı mangalların etrafında yerlerini alacak daha ateş yakılmadan.

Özellikle taşrada bir çok evin balkonunda, arabaların camında al bayrak asılı olacak.
O evlerin bazılarında şehit bazılarında gazi bazılarında yolu beklenenler olacak.
İki bayram arasında ya da bayramda düğün olmaz denilse de bir sürü konvoy geçecek kornalar çalarak gece karanlığında.
Çocukları torunlarıyla beraber ziyaretine gelmeden önce dedeler nineler hayatın ne kadar hızlı akıp gittiğini bir kere daha anlayacak. Daha dün gibi kendileri yeni evlilerdi ana babalarına ziyarete gittikleri gün gözlerinin önünde.
Şimdi o ana babayı ancak mezarda ziyaret ediyorlar. Sıranın kendilerinde olduğunu bilerek. Sıranın kendilerinde olmasını, çocuklarının yaşamakta olduğunu bilerek ölmeyi dileyerek.
Bazı dedeler veya nineler kendilerine alınan akıllı telefonla yetinecek bayramlaşmak için.