Parça bütün hayat

Hayatı kesitler halinde parçalayıp anlamaya çalışmanın hiçbir yararı olmadığını öğrenmek kolay.
Nefes alıp verdiğinizi tek tek düşünerek devam edin, birkaç dakikaya kalmaz kaybedersiniz yaptığınız şeyin kendisini. Veya adım atarken her birini kontrol etmeye çalışın, boşa yorulursunuz.
Dolar meselâ; son günlerin inişi çıkışı en çok takip edilen 'nesne'si.
Her bir artışında veya azalışında düşündüğünüzün, yorumunuzun o an için bir değeri veya anlamı olabilir ama nihayetinde hiçbir şey “o an”la sınırlı değil.
Yükselecekse yükselmeye inecekse inmeye devam ediyor.
Bu geliş gidişi karmaşık bir hale getirecekse onu da yapıyor. O yüzden ekonomistler analistler hareketliliğinden çok muhtemel duraklama, durma, nihaî hedefini anlamaya çalışıyorlar.
Velhasıl hayatın kendisi de parçalardan oluşsa bile başka bir bütün.
Ok'un menziline giderken her seferinde bir santim ilerlediğini, o bir santimlerin uc uca eklenmesiyle hedefine vardığını düşünmeyiz.
Sadece ekonomide, dolarda, nefes alıp verişimizde veya yürüyüşümüzde değil bu an'ların tekil hallerine dair aldatan parçalanmışlık.
Sosyal hayat, siyaset, dış politika… her alan kişisel veya toplumsal olarak bizi heyecanlandıran an'lardan, tekil olaylardan bağımsız bir bütüne işaret ediyor.
O bütün nedir?
Bunu yaşarken anlamak ve çok doğru analiz edip olanı da olacakları da hakikate en yakın tahmin etmek hep zordu, şimdi de zor.
İletişimin hızı ve çeşitliliği hem her türlü detayı önümüze bırakın yazılı anında görsel olarak da sererken bunların doğurduğu heyecanlar hüzünler şaşırmalar tepkiler veya tepkisizlikler de zincirler halinde inip çıkıyor akıp duruyor birbirinin peşine takılıp ilerleyip gidiyor işte.
İnternet, haber ayıp vermedeki bu hız ve alternatif mecralarla sosyal medyanın da katlamalı olarak karşımıza koyduğu şeylerin bütünü bile bir 'bütün'e işaret etmekten daha fazla uzaklaştırıyor aslında olup biteni.