28 Şubat Bitti, Yeni Türkiye kuruldu, Hasan Celal Güzel Rabb’ine döndü

Hasan Celal Güzel, yüce Allah’ın kendisine biçmiş olduğu 73 yıllık ömrünü yaşadığı gibi tamamlayıp Rahmeti Rahmana kavuştu. Dün namazı kılındı ve ebedi yolculuğuna uğurlandı. Musalla taşında, mezarı başında ve ölümünün duyurulduğu her mecrada insanlar onun iyi bir insan olduğuna büyük bir itminan ile şahitlik ettiler.

Hakkında çok şeyler söylendi. Hayatının bütün detayları bir bir hatırlandı, hatırlatıldı. Hatırlayanlar Türkiye’nin son otuz yılını da bir film gibi gözlerinin önünden geçirdiler. Hem onun mücadelesine, duruşuna, yiğitliğine, mertliğine ve cehdine şahitlik ettiler hem de mücadele ettiği haksızlara, demokrasi düşmanlarına, milletin emanetine ihanet edenlere şahitlik etmiş oldular.

Çünkü Hasan Celal Güzel’i hatırlayanlar sadece şahsını hatırlamakla kalmaz, onu var eden hasımlarını da hatırlamaktan kendilerini alamazlar. Tabi bir farkla. Onun hasımlarının esamisi kalmamış durumda. Onları hatırlayıp hayırla yad edebilecek kimse yok. Tıpkı Adnan Menderes ve arkadaşlarını idam edenlerin bugün hiç birinin esamisi kalmamış olduğu gibi.

Nitekim Hasan Celal Güzel’i unutmak ne mümkün?

O, hafızalara, insanın kapılabileceği en yoğun istiğna günlerinde, 28 Şubat’ın kasvetli ortamlarında, insanlarda umutların yitmeye yüz tuttuğu, firavuni bir kibrin kendi zulmüne bin yıl ömür biçerek adeta Allah’a meydan okuduğu günlerde, umut veren duruşuyla, meydan okumaya rest çeken tutumuyla, tank gibi darbenin üzerine üzerine yürüyen imanıyla kazındı.

Açıkçası, o günlerde onun bu duruşu 28 Şubat zulmüne maruz kalan çevrelerde yeis rüzgarlarını dağıtıyor, yaşananların gelip geçici olduğu hakikatini görmelerini sağlıyordu.