Türkiye Solu'ndan 'Postmodern Prens' çıkar mı?

Antonio Gramsci'nin Modern Prens isimli kitabı, bir okumaya göre, sol ve sosyalist hareketi modern çağın ruhuna uygun bir biçimde bir Prens olarak tasarlamaktır. Tasarıma ilham veren Machiavelli'nin Prens'i Gramsci için tam bir kaosa girmiş, yönü istikameti belirsizleşmiş, bir toplumsal beden tahayyülünden yoksunlaşmış Avrupa için bütüncül, tutarlı ve istikrarlı bir toplumsal ve siyasal düzen arayışıdır. Gramsci iki dünya savaşı yılları arasında Avrupa'nın da tam da böyle bir durumda olduğu tespitinden hareketle Avrupa için bir “ortak özne” tasarlamaya girişiyor.

“Ortak özne” esasen Avrupa'nın toplumsal ve siyasal parçalanmışlığına karşı birlik sorununa cevap verecek bir öznedir. Ancak bu birliği sağlayabilecek bir ortak iradenin oluşabilmesi için en önemli şeyin buna öncülük edecek bir liderlik ve bu liderliğin nasıl kurulacağı sorunu olduğu bu vurgunun hemen akabinde gelir. Sol adına Postmodern Prens arayışı içindeki John Sanbonmatsu,“şayet sosyalist hareket yeni bir demokratik düzenin inşasında işçi sınıfı ve onun müttefiklerine önderlik ederken onların rızasını almak istiyorsa biçimi, “modern” bir prens olarak kabul etmek zorundaydı.” (Bağlam Yayınları, 2007: 23) şeklinde ifade eder durumu.