163. madde
CHP’li kardeşlerimiz Ekrem İmamoğlu’nun bazı tuhaf hareketlerini muhtemelen görmezden gelmeyi tercih ediyorlar ya da “siyaset”in bir gereği olarak görüyorlar.
Günümüzde siyaset, önceden belirlenmiş ve açıklanmış ilkelere bağlılıktan çok, her bir siyasî partinin kendi karşıtlarını bile içerecek ölçüde esneyip genleşmesi, bunun için gerekli olan kurnazlık ve demagojinin maharetle sergilenmesi şeklinde anlaşıldığı için, siyaset yapan kişinin bize en acayip gelen tavırlarını bile bir şekilde rasyonalize etmeye (akla uydurmaya/makul görmeye) çalışıyoruz. Siyaset adamı kendisinden hiç beklenmeyen bir şey yaptığında ya da söylediğinde, taraftar şöyle düşünüyor: “Herhalde bir bildiği vardır.” Bildiğini söylüyor ve yapıyor zaten! Bunun gerisinde neyi bilecek? AKP’nin bile cesaret edemediği, belki de gerekli bulmadığı, abartılmış, seyirlik hareketler görüyoruz. Ancak şeriatla yönetilen bir ülkede bir belediye başkanı göreve imam eşliğinde topluca dua ederek başlayabilir.
