Aydınlık susturulamaz!

Bu benim Aydınlık gazetesindeki 368. yazım. “Başlarken” başlıklı ilk yazım 16 Eylül 2014 tarihini taşıyor. Neredeyse dört yıl olmuş. Bu süre içinde kendimi bir an bile baskı altında hissetmedim ve yazılarıma hiçbir müdahale olmadı. Sadece bir kez İlker telefon edip bir yazıdaki maddi hatayı işaret etti. Hemen düzelttim. Onun dışında Doğu arkadaşın arada bir telefon edip yazdığım bir yazıdan ötürü beni fırçaladığı ya da tebrik ettiği ya da komik bir şey yazmışsam  kahkahalarla güldüğü olmuştur. 
 Özetle, bu gazetede düşündüğümü dilediğim gibi yazdım. Bana çok ters gelen bir durumda gazetenin çizgisini zorladığım da oldu. Okurlar ya da gazetenin çalışanları beni eleştirirler, konuşuruz, tartışırız. Aydınlık ortamı geleneksel olarak her zaman eleştiriye, tartışmaya açık olmuştur. Her şeyin yerinden oynadığı, sorgulandığı ve çok hızlı değiştiği bir dünyada yaşıyoruz. Emir-komutayla herkesi aynı düşüncede hizaya getirme, aynı şekilde düşünmeyen herkesi hain ilan etme yaklaşımı  1970’lerin dar grupçu örgütlerinde görülen, günümüzün iletişim koşullarında tamamen etkisiz bir tutumdur. Kabul edilemez. Bu yüzden gazetenin bana “dar geldiği,” kendimi kısıtladığım, “otosansür uyguladığım” gibi iddiaların hiçbiri doğru değildir.
Aydınlık’ın üç gün yayına ara verdiğini duyurmasıyla birlikte bazı kesimlerden yükselen  sevinç çığlıkları resmen içimi sızlattı. Pensilvanya müridi polis eskisi Amerikan tavuğunun “Rus yavrusu Aydınlık dolara yenik düştü” gibi şeyler yazmasını ya da yegâne marifeti Yüksel Caddesi’nde naralar atarak kendisini polise dövdürürken faşizme karşı n...