İnsan, sanat, edebiyat

Rahmetli annem, aynaya her bakışında şükrederdi...

Bir gün neye şükrettiğini sordum. “İnsan olarak yara­dılışıma” dedi.

O zaman şaşırmıştım. Çünkü sadece insan olarak ya­ratılmış olmanın bize verilmiş büyük bir İlahî armağan olduğunu düşünemeyecek kadar küçüktüm.

Çok sonra anladım ki, Allah, başka hiçbir sanat eseri vücuda getirmeyip yalnızca insanı yaratsaydı, muhteşem sanatına hiçbir noksanlık gelmeyecekti. Zira insan, gerek fiziki yapısı, organik bağlantıları, gerekse sevgi, şefkat, düşünce, şuur ve akıl gibi ruh yapısı açısından tam bir sanat şaheseridir: Cennet müjdelisi bir “ebedi âbide”dir.