Yürek mi yediniz be biraderler...

Klavyeye, internete direndiğim günlerde yazıları ile tanıştım onlarla... Odatv... Ankaralı gazetecilerin "Baba" dediği, merhum Ünal İnanç'ın evi ya da vakfında tanışmıştım Soner Yalçın ile... O yıllar en fazla seyredilen "5N1K"nın yapımcıları arasındaydı. Bir de çoğunluğun unuttuğu ancak bende iz bırakan ünlü dizilerin "konsept danışmanlığı"nı yürütüyordu. Günümüzde; 15 Temmuz'un öncesinde ve sonrasında "gaz alma" ya da "sanal intikam" duygularını tatminlerin provasının yapıldığı dönemde; Ortadoğu'daki mezhep çatışmalarına dikkat çeken "Sağır Oda" üzerine kısıtlı vakitle sohbetimiz olmuştu. Soner Yalçın ısrarla "Asıl bizim, Biz Oradaydık belgesellerini izleyin" önerisine kulak verip takip ettim, müthişti... Derken; Ergenekon kumpası başladı. Türkiye'nin önemli bölümü susmuş, pısmış, teslim olmuşken biz; "Erkenekon" adının "Türkün mukavemet gücünün kırılması için özel bir organizasyon" olduğunu bilerek işaret fişeğini patlattık. Ardımızdaki sözde "Milli" kuruluşların çoğunluğu duramadı bile. İdeolojik anlamda dünya görüşlerimizde farklılıklar olan Odatv'nin "kumpasın izini sürecek Türk Milletini aydınlatma gayretleri" esnasında yalnız kaldık. Bir kaç bireysel çabanın yanında "Odatv" kurumsal olarak kumpasın izini sürerek sevgili dostum Mustafa Dönmez'in başına örülmek istenen "Zir Vadisi ve Sapanca aramaları"nı faş ederek tarihi bir görev üstlendi. FETÖ'nün polis ve yargıdaki hakimiyetini bile bile o görüntüleri ham ve montajsız haliyle yayınlamak için "yürek" gerekiyordu. Gazetecilik mesleğinin namusuna inanan "iki delikanlı" bu görevi üstlenirken aynı sabah evlerinin örgütün hakimiyet kurduğu emniyet teşkilatı tarafından basılacağını göze alarak yayınladılar. Nitekim o sabah evleri basıldı. Aynı görüntüler çeşitli ajans ve pek (!) şöhretli gazetecilere de servis edilmişti. Kimse cesaret edemedi. Barışlar, "zarf üzerinde mermi gönderilen Soner Yalçın'a danışıp bunun haber değeri var" inancıyla yayınlayıp, inandıkları, mensubiyetiyle onur duydukları halkı aydınlatman...