Demle bir çay, gübresiz olsun

Bugün pespembe bir yazı yazmak istiyorum. Günlerdir kararan içinizi bir de ben karartıyorum zaten. Halbuki şu ortamızda duran çizgi var ya, onu bir adımda atlayıp karşı tarafa geçtiğinizde her şey pespembe! Hatta harika, şahane! Ekonominin ve de Hazine’nin ve hatta Merkez Bankası’nın teslim edildiği Damat Albayrak’a göre enflasyon da kontrol altında, durum gayet iyi. Bunu tartışacak değilim, (tartışanı içeri atıyorlar) sadece bazı münafıkların “4 kişilik bir aile için insani geçim endeksi en az 2 bin 500 TL olmalıdır” hesabını nasıl yaptıklarını anlamıyorum, kim bu insanlar ve onlara niye Nobel ödülü verilmiyor?
Ekonomiden anlamadığım belli, siyasetten anladığımı zannediyordum ama meğer hiç mi hiç anlamıyormuşum? Yerel seçimlerde partisinin ısrar ve hatta zorlaması üzerine İstanbul Büyükşehir Belediye Başkanlığı’na adaylığını koyan ama neme lazım deyip Meclis Başkanlığı koltuğunu da bırakmayan Binali Yıldırım, kendisine anayasanın 94. maddesine göre istifa etmesi gerektiğini hatırlatanlara “seçime katılmanın siyasi bir faaliyet olmadığını” söyledi! İtirazlar üzerine de “bana ne, bana ne, madem öyle, seçime katılan herkes istifa etsin!” diye milletvekillerini gösterdi ki aslına bakarsanız, biraz oyunda mızıkma durumu gibi görünse de haklı? Onlar niye istifa etmiyor? Herkes istifa etsin.
Anlamadığım konulardan biri de seçmen nüfusunun denizdeki gelgit dalgaları gibi hareketliliği. AKP’li bir hayırseverin evinde birdenbire 40 kişiyi beslediği ortaya çıkıyor, Şırnak Uludere’deki seçmen nüfusu birkaç ayda 2 bin artıyor. Seçim siyasi olmasa da çok verimli, nüfus patlamasına yol açıyor!
Cumhurbaşkanının son konuşmalarını da çok beğeniyorum. Hele bir makale yazmış, New York Times, birinci sayfasından yayımladı. Makalenin içeriği Türkiye’nin tezlerini öz...