Öğretmenim, şiddete karşı çıkmayı öğret!

Bugün 24 Kasım Öğretmenler Günü. Bugün “eğitim” demeden olmaz. 25 Kasım ise Kadına Karşı Şiddet’e evrensel olarak tepkilerin dile getirildiği, eylemlerin yapıldığı gün. Ben hem bir yanımla eğitimci, hem şiddete her yanımla karşı çıkan bir kadın olarak ikisini nasıl bağdaştırmalıyım? Şiddet her yerde. Cumhuriyetin eğitim ilkeleri içinde sınıfsız, imtiyazsız, eşit bir toplum yaratmak vardı. Amaç bölmek değil, birleştirmekti. Köy Enstitüleri de bunun için kurulmuştu. Köylüsü, kasabalısı, kentlisi, tarım, sanayi, ilim, kültür, sanat, hepsini öğrensin, uygulasın diye. Birbiriyle barışık, iyi eğitilmiş bir toplumda şiddet de olmaz. Şimdi sadece kadına mı, çocuğa, doktora, öğretmene, sokakta aracını park edene, şiddet niye var? Çünkü bizi böldüler. Su ve zeytinyağı nasıl şişede birbirine karışmıyorsa bizi birbirimize öyle düşman ettiler ki artık laik - dinci; aydın - cahil, (okumuş gibi yapmış); kasabalı- kentli; yandaş- muhalif; hatta Serenci, Gülbenci diye ayrışıyor ve birbirimize kıyasıya saldırıyoruz! Böyle bir toplumda neredeyse günaşırı bir kadın kocası tarafından öldürülüyor; doktorlara saldırı vakayı adiye! Hayvanların uğradığı şiddet ve zulmün görüntülerine bakmaya tahammül edemezsiniz: o çaresizlere işkence, katliam, tavuğa bile tecavüz eden var! Tecavüz deyince çocukları nasıl unuturuz, dinci vakıflarda canını kurtaran şanslı! Dinin bu kadar istismar edildiği, yobazlığın tavan yaptığı, kadınla erkeğin ayrıştırıldığı toplumlarda, sadece bizde değil, kilisenin etkin olduğu dönemlerde Hıristiyan toplumlarda da bu rezillik yaşanmış. Kadını kapatmak çözüm mü?
Çare kadını eve kapatmak, sadece ev işlerine ve çocuk bakmaya mahkûm etmek mi? Ne büyük yanılgı. Yobazlara kalsa kadının gülmesi bile yasak. Oysa biraz akıllı olsalar, kadının topluma katıldığı, iş yaşamında yer aldığı ülkelerde milli gelir ve dolayısıyla refah artıyor. Demokrasi ve özgürlük geliyor. Kadın...