Sınır namus, yaptıkları namussuzluktur!

           Onbinlerce kişinin ölümünden sorumlu terör örgütü PKK’nın siyasi uzantısı HDP’nin Eşbaşkanlarından Mithat Sancar “Yeni savaş oyunlarını devreye sokmaya hazırlanıyor bu iktidar. Irak-Suriye tezkeresi salı günü Meclis’te oylanacak. Buradan tüm kamuoyuna ve muhalefet partilerine sesleniyoruz. Bu oyunun farkında olduğunuzu biliyoruz. İktidarın savaş oyunlarıyla neyi hedeflediğiniz sizlerin de gördüğünüzü biliyoruz. Ama gelin bu sefer tutarlı davranın, cesur hareket edin. Bu tezkereye hep birlikte karşı duralım, savaş oyunlarını bozalım” açıklamasıyla, diğer Eşbaşkan Pervin Buldan da “Buradan siyasal muhalefete seslenmek istiyorum. İktidarı Suriye tezkeresiyle Türkiye’yi yeni maceralara sürükleme gayretlerine destek olmayın. Suriye barışının yanında yer alın. Diyaloğun, müzakerenin yanında yer alın. ‘Evet’ demeyin” açıklamasıyla muhalefet partilerini Suriye ve Irak tezkerelerine “Hayır” oyu vermeye çağırmıştı. Bunu talimat olarak kabul eden CHP geçmişteki tezkerelere “Evet” oyu vermesine rağmen bu sefer “Hayır” oyu verdi. Hem de HDP’den daha ateşli cümleler kurarak niye “Hayır” oyu verdiklerini anlattılar.

           Aynı Kemal Kılıçdaroğlu 2019 yılında ise “Tezkereye ‘evet’ dememiz doğru politikaydı. Eğer askerlerimiz çekilseydi, bu hizmetlerin tamamı yok olacaktı. Biz oradaki Suriyelileri düşünmek zorundayız. Türk askeri çekildiği zaman ne olacak oraya? Oradaki insanlar da Türkiye’ye gelecekler. Çekilmenin Türkiye’ye maliyeti çok daha ağır olacaktır. Dolayısıyla askerlerin o bölgede kalmasının, hem bizim hem o bölgede yaşayan, özellikle kadın, çocuk, yaşlı insanlar için zorunlu olduğu gerçeğini gördük. O çerçevede kararımızı verdik. Orada askerlerimiz var, o askerleri korumamız lazım. O askerlerin burnunun kanamaması lazım. O nedenle de bu tezkereye, askerlerin hatırı için oğlunu gönderen askerlerin annelerinin hatırı için, o çocukların burnu kanamasın diye içimiz yana yana evet diyeceğiz” açıklamasını yapıyordu.

Dün doğru politika bu ise bugün niye değişti?

           Türk askerinin oradaki varlığı masum insanlar için, sınır güvenliği için önemliyken bugün ne değişti?

           Dün askerlerimizin burnunun dahi kanamaması için verilen evet oyu, bugün niye “Hayır” oyuna dönüştü?