Cuma hutbesinden katliam çıkarmak

İstanbul’daki ilk yılbaşı kutlaması (Noel değil) olarak miladi takvimde 1829’u 1830’a bağlayan yılbaşında İngiliz Sefiri’nin Haliç’te bir teknede verdiği ve bazı Osmanlı devlet adamlarının da katıldığı yılbaşı eğlencesi kabul edilir. 1856’da padişah Abdülmecit, Fransız Sefiri’nin verdiği yılbaşı balosuna katılmıştır. Aynı tarihlerde Kırım Savaşı ile birlikte İstanbul’da ortaya çıkan Avrupalı diasporayla bu kültür İstanbul elitleri arasında da yayılmıştı.
Cumhuriyet döneminde ise ilk yılbaşı miladi takvimin kabul edilmesiyle 1925’i 1926’ya bağlayan Perşembe gecesi kutlandı. Ertesi gün Cuma tatil olduğu için (eh o zamanlar cumhuriyet bu kadar laik değildi) eğlenceler çok rağbet görmüş, elektrik idaresi de eğlencelere saat tam 12.00’de şehirdeki elektriği bir dakika keserek katılma âdetini başlatmıştı (siber saldırı değil, eğlencesine)
Bu “yeni âdet”, “batı özentisi” yılbaşı kutlaması modasına karşı en sert yazıları yazanlardan biri Akşam gazetesinden Orhan Selim’di. Aynı yazar yıllar sonra fikirleri değişecek ve gerçek adı Nazım Hikmet’le yılbaşı çamları için şiir yazacaktı.
Diyanet’in yılbaşına karşı ilk Cuma hutbesi de hemen ilk yılbaşından sonraki 1927 yılı Aralık’ında okundu. Diyanet İşleri Başkanlığı koltuğunda (1924’ten 1941’e kadar bu koltukta oturacaktır) Mustafa Kemal Atatürk’e çok yakın bir isim olan Rıfat Börekçi oturmaktaydı. Hutbe epey sertti: