Larda yüzen alsancak...

Her ne kadar Hollandalılar’ın Wilhelmus’u 1572, Fransızların meşhur marşı La Marseillaise 1795’ten kalma olsa da her milletin bir milli marşı olması fikri 19’uncu yüzyılda merkeziyetçiliğin, milliyetçiliklerin ve ulus devletlerin yükselmesiyle ortaya çıkmıştı. Fakat, ilk bandoyu kurduran II. Mahmud’dan beri her padişahın tahta çıkışı için besteletilen Mahmudiye, Aziziye, Hamidiye gibi marşlar dışında Osmanlıların bir milli marşı yoktu. Bu yüzden yeni cumhuriyet daha İstiklal Harbi sürerken önce İstiklal Marşı için güfte yarışması açmış, 12 Mart 1921 günü de Meclis’te defalarca okunarak ve coşkulu alkışlar eşliğinde Mehmed Akif’in yazdığı şiir, milli marş güftesi olarak kabul edilmişti. *** Hemen ertesi gün Meclis ikinci başkanı Adnan Bey (Adıvar) Maarif Vekilliği’nden bu şiirin milli marş olarak bestelenmesi için çalışmaların başlatılmasını istedi. ‘Savaş dönemi uygun olur mu’ tartışmalarına rağmen, vekillik Kızılay tarafından 500 lira ödül verilecek bir beste yarışması açtı. Mayıs 1922’ye kadar 55 eser yarışmaya başvurmuştu. O sırada ülkede müzik otoritesi ve besteci kabul edilen neredeyse herkes bir besteyle yarışmaya katılmıştı. Fakat böyle bir besteyi seçecek jüride olabilecek neredeyse herkes yarışmaya katıldığı için Maarif Vekaleti çare olarak bestelerin Paris’e gönderilmesini ve orada bir kurul tarafından seçilmesini önerdi. Ama savaş şartlarında bu öneri de fazla lüks bulundu.