Kriz ve işçilerin işverenlerden talepleri

Ekonomik kriz giderek artan bir hızda derinleşiyor. Krizin etkilerini işletmeler de, işçiler de giderek daha fazla hissetmeye başladı. Bu krizin faturasını kim ödeyecek?
“Krizi yaratanlar ödesin” demek kolaycılık. Böyle bir öneri, işten çıkarılan ve çıkarılacak yüzbinlerce işçinin sorununu çözmüyor. Yüzbinlerce işçi bugün geçim kaygısıyla karşı karşıya. Amaç, işletmeleri batırmak değil; işletmelerde, kriz koşullarında, daha insanca çalışma ve yaşama koşullarının yaratılması. 
Enflasyon oranı artıyor ve daha da artacak. Bu koşullarda, işçiler gerçek ücretlerinin düşmesini engellemeye çalışacaklar. 
Gerçek ücretlerin düşmesini önleme çabasının öncelikli yeri, işyerleri. İkinci yer ise, devlet ve hükümet politikaları.
Ekonomik kriz, işletmelerin maddi sıkıntılarını artırıyor. Böyle durumlarda işçilerden taviz istenir. Bu tavizler verilmezse işletmenin işçi çıkarmak zorunda kalacağından veya kapanacağından söz edilir. 
ŞEFFAFLIK VE YÖNETİME KATILMA
Böyle talepler ortaya çıktığında işçilerin ilk tepkisi, işletme hesaplarının işçilerin temsilcilerine gösterilmesi olmalı. Ekonomik krizde işçilerden fedakarlık isteyen işveren, krizin işletmeyi nasıl etkilediğini işçilerin temsilcilerine tüm açıklığıyla anlatmalı. İşçi temsilcilerinin işletmenin yönetiminde belirli bir ölçüde söz sahibi olması sağlanmalı. Geçmişte çok tartışılan “yönetime katılma”nın ilk adımı, ekonomik kriz dönemlerinde atılabilir. İşletme hesaplarını işçi temsilcilerine göstermekten çekinen bir işvereninin iyi niyetinden söz edilemez. Fedakarlık isteyen, bunu...