Ruhun sevinci  

Kur’an’da muhkem ve müteşabih ayetler var. Ayetlerin çoğu muhkem ve şüphe kabul etmez, yorum götürmez biçimde anlamları açık. Murat edilen maksatlarla lafızları uyum içinde. Bu ayetler için ‘Sana Kitabı indiren odur, onun bir bölüm ayetleri muhkemdir (anlamı apaçık) ki bunlar kitabın anasıdır’ denilmekte Ali İmran 7’de.     Müslümanlar olarak çoğu kez 'ol mahiler ki derya içredirler deryayı bilmezler' misali o apaçıklığın ve genişliğin değerini bilmeden, kendimizi küçücük kutucuklara mahkum edip, çatışmaların, küçük hesapların içinde boğulabiliyoruz. Öteki bilinçlerin kendi yollarındaki arayışın gücüyle İslam’ın apaçıklığıyla karşılaşması ve bundan büyük bir heyecana kapılarak ihtida etmesi elbette kalpleri dalgalandırıyor. Bu sevinci illa aşağılık kompleksi suçlaması ve İslam seninle mi şereflenecek yaklaşımıyla analiz etmek ne kadar doğru? Vahiy hiç kimsenin inhisarında değil ve ruhun sevinciyle karşılaştığımız her yerde bu sevince katılmak en güzeli. İrlandalı şarkıcı Sinead O’Connor Müslüman olduğunu açıklayınca bir yandan sevinmeyi kınayanlar bir yandan bu dönüşümü aşağılayanlar karşısında farklı insanlarla karşılaşma anlarımı hatırladım.    Maraş’ta Ermenilerle komşuluk yapan dedem babaannem ve amcalarımın anılarında karşılıklı saygı, komşuluk emniyeti ve insani alış veriş vardı. Sonra Almanya’ya mühendislik okumaya giden amcam yanında İslama yeni intisap etmiş sarışın bir aileyle birlikte bize geldiğinde onların yüzlerindeki ışıltıyı, heyecanı, küçük kızları Angelika ve Petra’yı yedi yaş çocuğu olarak zihnime kazımıştım.