Üsküdar’da yılın sonu

Mevsim değişti. Toprak kar ve yağmur bekledikçe güneş açıyor. Bütün yılı salgın hastalıkla geçirdik ve bu güneş iyi günlerin işareti olabilir, ama ya kuraklık. Neden iki iyilik bir arada olmaz. Çünkü bize kesintisiz ışıklar değil gölgeler hüzünler vaat edildi. Sokaktaki evimiz Mihrimah Sultan bütün camiler gibi kapalı. Avluda beklerken kediler geçiyor başları önlerinde. Onlar da hastalığın getirdiği ve belki de hiç kapanmayacak mesafeleri hissedip kendilerini korumaya almışlar, uzak duruyorlar biz virüslülerden. Mimar Sinan’ın yaptığı kadın dostu mabedin eteklerinin altında karton bardaktaki çayımı içerken etrafı temaşa etme zamanı. Artık zamanın eğilip büküldüğü, ileri geri kolayca gidip geldiğimiz bir ruh var. Yerküreyi esir alan minik virüse yakından baktınız mı, hayret dolu delici...