Mutlu olan bir kişi kaldı mı Türkiye’de?

Yazının başına oturdum ama, fazla ağır geliyor klavye bugün bana… Parmaklarımın morali mi halsiz, yoksa tuşlar mı bi ton, bilemiyorum.

*

Mutlu olan var mı Türkiye'de?
Keyfi yerinde olan?
Ağzının tadı olan?
Bıktık arkadaş…
Usandık artık.
Keder hakim ortalığa.
Hüzün asılı sanki havada.
Gülümsemiyor kimse.
Veya, patlar gibi gülünüyor.
Asabı bozuk kahkahalar atılıyor.
Olur olmaz ağlanıyor sonra.
Bak mesela, “işsizlik yükseldi, bu ülke bu hale düşmeli miydi?” diye hesap soruyor asrın lideri… İsmet İnönü yönetiyor çünkü 14 senedir bu ülkeyi!
Dramımız komik.
Komedimiz trajik.
18 yaşında böylesine karamsar.
78 yaşında böylesine endişeli.
Hep aynı soru, noolacak çocuklarımızın hali?
Bir taraftan geçmişe hasret.
Öbür taraftan geleceğe kaygı.
Ve, kesif korku…
Molotof mu yiyeceğiz kafamıza?
Restorana giren şu sakallı herif canlı bomba mı acaba?
İspiyon, gammaz gırla…
O fetocu, bu apocu.
Ulan fırsat bu fırsat, sana da bi etiket takmasınlar kaşla göz arasında?