Soykırım korosu, cehalet ikliminden cesaret alıyor

1933 yılıydı.

Cumhuriyetimiz onuncu yılına gelmişti, pırıl pırıl parlıyordu.

Şak…

ABD'de bir roman piyasaya çıktı.

Musa Dağı'nda Kırk Gün…

Avusturyalı yazar Franz Werfel'in romanıydı.

Aniden, en çok satan kitaplar listesinde bir numara oldu.

Tehcir sırasında Hatay'daki Musa Dağı'na sığınan dört bin kadar Ermeni'nin kırk gün boyunca Osmanlı güçlerine direnişini anlatıyordu, Osmanlı'yı yerden yere vuruyor, Türkleri canilikle suçluyor, insanlık dışı davranmakla suçluyor, çocuk kıyımı yaptığımızı iddia ediyordu.

Peki gerçek bu muydu?

Elbette değildi.

Birinci Dünya Savaşı'nda İngiltere ve Fransa, İskenderun kıyılarına çıkarma yapacaktı. Bu askeri harekatı kolaylaştırmak için silahlı Ermeni teşkilatlarıyla işbirliği yapmışlardı.

Bölgedeki yedi Ermeni köyü isyan çıkarmış, vergilerini vermemişler, zorunlu askerlik görevlerini yerine getirmemişler, Musa Dağı'nda toplanarak, Osmanlı ordusuna karşı silahlı direniş başlatmışlar, direniş başarısız olunca da, topluca Fransız savaş gemilerine binerek, Mısır'a Süveyş Kanalı'ndaki mülteci kampına taşınmışlardı.

Fransız resmi belgelerine göre, Port Said'teki mülteci kampına getirilen Ermenilerden 500'den fazlası, yine Fransız savaş gemileriyle Kıbrıs'a götürülmüş, Monarga lejyoner kampında eğitilmiş, Fransız üniformasıyla Adana-Maraş-Antep işgaline katılmışlardı.

Ama… Söz konusu roman “soykırım” diyordu!

New York Times'ın başı çektiği Amerikan gazeteleri, adeta koro halinde bu kitabı yazıyordu, ballandıra ballandıra övüyorlardı.

Hollywood'ta mutlaka film olması için çağrıda bulunuyorlardı.

Gişe rekoru kırar diyerek teşvik ediyorlardı.

Hollywood'un devlerinden olan Metro Goldwyn-Mayer şirketi, bu romanın yayın haklarını satın aldı, senaryo çalışmalarına başladı.

Washington büyükelçimiz Ahmet Münir Ertegün'dü, bu gelişmelerden haberi oldu, derhal Ankara'yı bilgilendirdi.