Espri yapamaz olduk

Artık bu köşede en küçük bir espri yapmaktan, bir benzetmede bulunmaktan, ironi içeren bir cümle kurmaktan korkar oldum. Çünkü toplumdaki esneklik, hoşgörü, anlayış ve hepsinden önemlisi 'mizah duygusunun' tükendiğini gözlemliyorum. Sanki hep beraber birbirimizin neşesini kaçırmak, gülümsemesine engel omak için ant içmiş gibiyiz.
Geçenlerde "Bana kalsa aşı karşıtlarını uzaktan iğne ile vururdum" diye son derece masum bir ironi yaptım, yemediğim küfür kalmadı. Bizim Zap'tiye'de sırf espri olsun diye "Sıcak, çok sıcak... Televizyon yazarları için klimalı televizyon ne zaman icat edilecek?" diye yazdım, hemen "Televizyonunu klimanın altına koy" diye akıl verenler (!) çıktı. Ah be güzel kardeşim, o güzel beynini benim yazılarımı okumak için niye harcıyorsun? Git NASA'da biriki uzay projesine imza at...
Sabah uyanır uyanmaz "Bugün kime çatayım, kimi gömeyim, kimi aşağılayayım?" diyen bir klavye güruhu oluştu ne yazık ki. Adam, sıradan bir hostes fıkrası yazıyor, hooop bütün kabin görevlileri adamı sosyal medyada ipe çekiyor. Yahu dünya üzerindeki fıkraların en az yarısı hostesler, avukatlar, doktorlar, sarışınlar, Yahudiler ve Karadenizliler üzerine yazılmış. Yapmayın, gülün...