Hobimi çalan sözde ustalar

Dostlarım bilir, şu hayattaki en büyük hobim, klasik otomobillerdir. Şöyle 50'li yıllara ait bir Amerikan'ın direksiyonuna geçtim mi derdi, tasayı, kasaveti unuturum.
En büyük keyfim de araçları kendi ellerimle güzelleştirip ait oldukları yıllara döndürmektir. Ağır işler için ise "mecburen" sanayi sitelerinin yolunu tutarım.
Gelin görün ki, yıllardır maruz aldığım "usta eziyeti" yüzünden bu hobimi noktalamaya karar verdim. Çünkü memlekette usta kalmadı. Pek çoğunun yerini dolandırıcılar, sahtekarlar, kazıkçılar aldı.

Dümdüz bir ön camı değiştirmek için bile İstanbul'un bir ucundan diğerine 8 camcı dolaştım. Harcadığım yakıt, camın parasını geçti. Yine de istediğim gibi olmadı.
Kapısında "Tamirci" yazıyor ama adam sök-tak'tan başkasına elini değdirmiyor. Yahu o kadarını, eli tornavida tutan herkes yapar. Ustalığın nerede kaldı senin? Servislerden randevu almak ise başlı başına mesele. (Vallahi Cumhurbaşkanlığı Ofisi'nden daha kolay randevu alınıyor)
Velhasıl bu usta milleti, çok sevdiğim...