İnsafsızlık, izansızlık, imansızlık, insansızlık...

Allah'ıma binlerce şükürler olsun ki bugüne kadar bu köşede "can havliyle" ülkemize sığınan Suriyeliler için tek bir kötü söz etmedim. Etseydim, Sednaya hapishanesinde olan bitenleri gördükten sonra insan içine nasıl çıkardım? Dahası, mahşerde Allah'ın huzuruna hangi yüzle çıkardım?
Oysa Suriyeli misafirlerimizi sapkın ideolojilerine alet etmek için sürekli hedef gösteren, insanları onlara saldırtıp ülkede kaos ortamı yaratmayı muhalefet sananlar ve onların örgüt uzantıları, zavallı sığınmacılar için neler söylemediler ki? "Kovacağız", "Süreceğiz", "Paketleyeceğiz..." Peki Suriye'de yaşanan zulüm gözler önüne serilince şimdi söyleyecek tek bir sözleri kaldı mı? O çaresiz insanların aslında nasıl bir cehennemden kaçtıklarını anlayabildiler mi?
Sednaya'da tam 72 çeşit işkenceye maruz kalmış insanlar... A Haber muhabiri Mehmet Geçgel sayarken, televizyonumun sesini kısmak zorunda kaldım...
Düşünün, bugün Suriye'ye dönmek için kucağında babasının protez bacağıyla Öncüpınar sınır kapısında bekleyen 6 yaşındaki Muhammet, Türkiye'de değil de Suriye'de doğmuş olsaydı, hali nice olurdu?
Biz kendimize yakışanı yaptık. Türkiye, vicdanıyla yeni bir insanlık destanı...