Müslüme’ye ağıt

Al yanaklı, meneviş bakışlı Yörük kızı Müslüme dualarımdaydı kaç gündür... Pek umudum yoktu sağ salim bulunacağından ama bir müjde beslemiyor da değildim derinlerimde. Olmadı... Bir kaya kovuğunda buldular minik bedenini... Aynı yaşlarda bir kız çocuğu babası olduğumdan, empati kurmam zor olmadı anasıyla, babasıyla... Allah hiç kimseyi evlat acısıyla sınamasın. Allah cümle evladımızı iyi insanlarla karşılaştırsın.
Bir çocuğumuzu daha koruyamamanın çaresizliği, umutsuzluğu kapladı yüreğimi. Bu, evinin önünden kaybolup daha sonra cesedi bulunan kaçıncı yavrumuzdu sayamadım, saymak istemedim. İyi biliyordum ki ölen her çocuğumuzla birlikte bizim de çocukluğumuz can çekişiyordu bir kaya kovuğunda...
Aile üyeleri sorgulandı. "Bizim hasımlarımız var. O çocuğun bulunduğu tepeye çıkmasına imkan yok" dediler ifadelerinde. O bebeciğin ölümünde eğer insan görünümlü bir yaratığın dahli varsa, lanetim ömür boyu üzerinedir. Bu dünyada karşılaşır mıyız bilmem ama öte dünyada ailesinden önce koşup yapışırım yakasına... Tüm yitik çocuklarımızın adına...
Hiçbir yaraya merhem olamaz biliyorum ama şimdi Can Yücel'in o şiirini hatırlama vaktidir: