Peki nasıl yaşayacağız bu dünyada?
Sizi bilmem ama ben yaşam standardımın gün be gün düştüğüne tanıklık ediyorum. Sömestir tatili boyunca çocuğumu alıp bir eğlence parkına, sinemaya, tiyatroya, etkinliğe gidemedim. Sebebi, ne idüğü belirsiz salgınlar. Çocuk bir hafta iyi, bir hafta hasta...
Okuluna tonla para ödüyoruz ama garibim bir türlü gidemiyor ki... Ne o çocukluğunu yaşayabiliyor, ne ben babalık keyfimi.
Bu deprem sağanağında insan sürekli evinde oturmaya da çekiniyor.
Eviniz ne kadar korunaklı olsa da, önlemlerinizi ne denli almış olsanız da içinizde sürekli bir kaygı ve tedirginlik. Yaz gelince grip derdi bitecek belki ama başka bir tehlike kapıda bekleyecek. Sivrisinekler... Geçen yaz, o insanı delik deşik eden, açtığı yaralar günlerce geçmeyen minicik sivrisinekler yüzünden yine burnumuzu dışarı çıkaramamıştık. Havamız berbat, suyumuz kirli, besinler ve oyuncaklar zehirli...