Balkanlar’ı kendi kaderine terk edersek, “cehennemin çocukları”, Balkanlar’ı cehenneme çevirecek

İstanbul-Adıyaman uçağındayım… Uçak havalandı ve delişmen bir bulut grubunun içine daldı… Bir süre öyle gittik… Kar-kış-bulut dansı başladı havada bulutlar arasında. Kar-kış-bulut ve güneş dansı, bir süre sonra da…

Yoğun bir kar dağının içinde yol aldık bir süre… Kar ve bulut dağında kaybolduk…

Sonra güneş yüzünü gösterdi bir anda. Tırmandıkça güneşe, daha fazla yaklaştık göklere…

Delişmen bulutlar arasında bembeyaz belirsizliğe doğru yol alırken bir anda güneşin yüzünü göstermesi, içimi ısıttı doğrusu.

Uçak tırmandıkça yer de, bulutlar da aşağıda kaldı. Aşağıda güneş ışığıyla aydınlanan karbeyazı bulut tabakası kaldı yalnızca. Yer gitti, dünya bitti, bulutlar üstünde başka bir âlem baş gösterdi.