Çağ körleşmesi, ruh üşümesi ve ruh’un diriltici “sûr” üflemesi... (1)

Çağdaş insan’dan sözedip duruyoruz da; yok öyle biri!

Çağ da yok; insan da artık.

Çağ, bir ağ!

Devâsâ bir ağ hem de!

Çağdaş insan’sa, ağdaş sadece!

Ağ’a dönüşen çağ da, bu devâsâ ağ’da yaşayan ya da (bu çağ’ın alâmet-i fârikası konumuna yerleşen labirenti andıran sanal dünyanın devâsâ ağında sörf yaparcasına gelişigüzel akarak, oraya buraya kaçarak) yaşadığını sanan ağdaş insan da ayakbağı hakikatin önünde: Kendi’nin, kendi hakikatinin, kendini hakikate irtibatlayan ulvî bağ’ın önünde bir takoz, ayartıcı ve saptırıcı bir ağ’a dönüşen çağ da; sürgit ayartılan ve hakikatten kaçan ağdaş insan da.