Eğitimde çıkış yolu: Pergel metaforu

Önce şu: Eğitim sistemi, genç kuşaklara, 5 şeyi vermiyorsa, toplumun mezarını kazıyor demektir:
1-Ruh
2-İdeal
3-Ahlâk
4-Özgüven
5-Tevazu/Başkasına Saygı
EĞİTİM MESELESİ, MEDENİYET MESELESİDİR
Eğitim meselesi, bir medeniyet meselesidir. Her medeniyet, köklü bir Yaratıcı tasavvuru, kâinât / âlem / dünya tasavvuru, insan tasavvuru ve “eşya” / hakikat tasavvuru geliştirir.
Ve her medeniyet, kendi Yaratıcı, kâinât, insan ve hakikat tasavvuru ışığında kendi insan prototipini yetiştirir. Bilimde, düşüncede, sanatta, siyasette, iktisadiyatta, kısacası hayatın her alanında bu medeniyet tasavvuru ışığında büyük atılımlar yapacak insanlar ve akımlar armağan eder insanlığa.
Yani sadece eğitim meselesinde değil, fikir, sanat, siyaset, ahlâk, iktisatta da medeniyet perspektifini, ruhunu ve ufkunu yitiren toplumlar, dünyaya hiç bir zaman zihin açıcı, çığır açıcı, ufuk açıcı açılımlar sunamazlar.
Dahası, medeniyet perspektifini ve dinamiklerini, ruhunu, ideallerini ve ufkunu yitiren toplumlar hem başkalarının kölesi olmaktan hem de yok olmanın eşiğine yuvarlanmaktan kurtulamazlar sonunda.
İKİNCİ MEDENİYET BUHRANI VE ÖZGÜVEN BUNALIMI
İslâm dünyası iki asırdır ikinci büyük medeniyet krizinin pençesinde kıvranıyor.
Medeniyet krizi, gökkubbemizin çökmesine, kendimize olan güveni yitirmemize yol açtı. Bizi Batı karşısında büyük bir aşağılık kompleksi duyan yıkıcı bir çıkmaz sokağın eşiğine fırlattı.