Bir kişi yönetici olunca yakınları büyülü yaprak yer

Ablam kitabın çok karamsar olduğundan yakındı” diyor Lao She Kedi Gezegeni’nin önsözünde. “Ben de ona şöyle dedim: kedi insanlar kedi insanlardır ve bizimle hiç alakaları yoktur. Kitabın karamsar olması ya da olmamasından bize ne?” (İş Bankası Yayınları, çeviri Giray Fidan ve Tang Guozhong.)

Birçok yazarın kendi ülkesiyle ilgili derin eleştiriler içeren eserler üretirken inşa etme ihtiyacı duydukları kaçış rampasına benziyor bu cümleler.

Bu sıralar bizde de toplumun yarısı karamsar. Kedi Gezegeni bu karamsarlığa iyi gider.

Sıkılmayı göze alarak okudum. Kitabın sunuşunda “Çin edebiyatının en önemli ve en ünlü karşı-ütopyacı eseridir” deniliyor. Belli ki işler ters gidecek.

Okuduğum son ‘distopik’ roman Amin Maalouf’un Empedokles’in Dostları’ydı. (Yapı Kredi.) İnsanlıktan ümidini hemen hemen kesmiş bir sanatçının bir üst uygarlığın müdahalesiyle kendine gelebileceğini hayal etmesi. Maalouf’un en iyi romanı değildi ama okumaya değerdi.

Kedi Gezegeni’nin daha ilk sayfasında uzay gemileri Mars’a çarpıp paramparça oluyor ve kahramanımızın arkadaşı...