Filistin devletine herkes sevinir mi?

O günlerde Türkiye daha iyi bir durumdaydı. Ak Parti iktidarının ilk yılları. 28 Şubat tünelinden yavaş yavaş çıkıyoruz. Sivil siyaset yeniden itibar kazanıyor.

Umman’dayız. 2003 Ekim ayı. Meclis açılış resepsiyonuna dünyanın dört bir tarafından gazeteciler çağrılmış. Avrupa’dan, Amerika’dan, Uzak Doğu’dan, Arap aleminden.
Arap gazeteciler Arap meselesini aralarında tartışıyorlar.

Niye konuşuyorlar anlamıyorum. Nereye varacaklarını düşünüyorlar?
O zamanlar Kaddafi, Saddam, Hüsnü Mübarek, hepsi sağ.

(Saddam ABD’nin elinde esir. Irak yeni işgal edilmiş. Bundan dolayı da birçoklarının morali bozuk.)
Körfez’deki ağır mağlubiyete rağmen Arap meselesinin merkezinde Filistin ve İsrail var.

İsrail ortada duruyor. Etrafı Araplarla çevrili. Filistin işgal altında. Tabii ki Kudüs de işgal altında.
Araplar, sadece Araplar değil bütün İslam ülkeleri aciz. Bir şey yapamıyorsun. İsrail’e sataşamıyorsun. Avrupa’ya, Amerika’ya ağzın açık hayran hayran bakıyorsun.

Nasır’ı, Kral Faysal’ı hatırlayanlar oluyor. Heyecan verici ama sonu hüsranla biten öyküler.
Sonuçta umutsuz vakaydı Arap...