‘Köylülere evet, köylülüğe hayır’

Köylülük der demez Nuri Pakdil’in sözü geliyor hatırıma. Bunu bir yerden okumadım. Arkadaşım, şair Rahmi Kaya’dan işittim. “Köylülere evet, köylülüğe hayır. ” Cümlenin içindeki tenakuz kulak tırmalıyor. Çünkü köylü olunca biraz köylülük de olur. Fakat cümleyi doğru anlamaya niyetiniz varsa, ‘Köylülük’ün, köylüden de bağımsız bir kavram olarak kullanıldığını sezersiniz. Bu cümle bir uzlaşma noktası olabilir. Köylülük denilince hatırıma gelen, geçiştiremeyeceğim ikinci bir cümle. “Köylüleri niçin öldürmeliyiz?” İsmet Özel’in şiiri.